Na północ od północy

Szukacie dobrego serialu na jeden wieczór? Chyba coś dla Was znalazłem. Tegoroczna produkcja i to ośmioodcinkowa dzięki czemu po czterech godzinach macie je już za sobą. To chyba dobry układ? O czym jednak jest? O młodej inuitce imieniem Siaja w która wciela się mało doświadczona Anna Lambe. Dziewczyna, a raczej kobieta mało co nie ginie w wodach Arktyki czego efektem jest delikatne oderwanie się od rzeczywistości i zmiana swojego życia o 180 stopni. Czytaj więcej »

Profesor Iglesias

Seriale pokroju “Pełna chata”, a potem “On, ona i dzieciaki” zawsze były dla mnie wyznacznikiem dobrej zabawy o ile mogę to tak określić. Wiadomo, że dzieliło je tyle lat, że humor był kompletnie inny, ale w obu przypadkach wspominam je bardzo dobrze. Godziny spędzone przed telewizorem. Litry łez przelanych w najzabawniejszych momentach. Postacie bliskie mojemu sercu za którymi tęskniłem po każdym zakończonym sezonie. Długo szukałem czegoś podobnego, aż w końcu przypadkowo znalazłem. Czytaj więcej »

Kot w butach: Ostatnie życzenie

Puszek Okruszek zwany również jako Kot w Butach to drugoplanowa postać, która pojawiła się w filmach o Shreku, ale dzięki swojej niezwykłej osobowości, umiejętnościach posługiwania się szpadą oraz odwadze otrzymała własny Spin-off, a raczej dwa. No dobrze trzy, bo serial i dwa filmy. Nie wliczam tu krótkometrażówek. Z góry jednak zastrzegam, że nie widziałem żadnej z nich. Może kilka odcinków serialu gdzieś mi tam śmignęło przy okazji oglądania telewizji, ale to tyle. Dlaczego wiec obejrzałem kontynuację? Czytaj więcej »

Pogromcy duchów: Imperium lodu

“Pogromcy duchów: Imperium lodu” jest sequelem koło, którego chodziłem z niemałym lękiem. Już w zeszłym roku można go było obejrzeć na MAXie, ale dopiero teraz miałem odwagę po niego sięgnąć. Nie dlatego, że mnie nie ciekawił. Ogromnie byłem zaintrygowany dalszymi losami rodzinki, ale wiem, jak to bywa z kontynuacjami. Jak pisałem w poprzedniej recenzji bardzo mocno twórcy zagrali na nostalgii, nie można jednak ciągle żerować na tym samym. Trzeba zabłysnąć i wykazać się inwencją twórczą. Czytaj więcej »

Czerwona Jedynka

Święty Mikołaj to postać legendarna. Ilość jego wizerunków, a raczej sposobów ukazywania go na przestrzeni ostatnich lat była przeogromna, ale to co mamy okazję zobaczyć w najnowszym filmie Amazona przerasta je wszystkie. “Czerwona Jedynka” to produkcja reklamowana bardzo głośno. Bannery widziałem prawie wszędzie i muszę przyznać, że dla mnie osobiście jest ona godna uwagi i może za rok do niej wrócę tak na poprawę humoru. Zanim jednak przejdę do rzeczy chciałem zwróci uwagę kto tu jest odpowiedzialny za reżyserię. Czytaj więcej »

W głowie się nie mieści 2

Musiało minąć dziewięć lat żebyśmy ponownie trafili do głowy Riley. Tak, dzisiaj mam do zaprezentowania “W głowie się nie mieści 2”, czyli najmłodsze dziecko Pixara. Czy to dobra kontynuacja? A może jednak znowu otrzymujemy kopiuj-wklej tylko w trochę innej otoczce. I tutaj odpowiedź nie będzie taka prosta. Zanim jednak odpowiem na to pytanie chciałbym wspomnieć kto tu usiadł na stołku reżyserskim. Może nie kompletny amator, ale człowiek, który do tej pory nie stworzył żadnej pełnometrażówki. Czytaj więcej »

Super Mario Bros. Film

Niejednokrotnie twórcy filmów próbowali zagrać na sentymentalnej strunie umieszczonej w sercu każdego widza. W przypadku filmu, o którym dzisiaj opowiem, udało im się odpalić rockową balladę z zaledwie kilkoma fałszywymi nutami. Można to uznać za sukces, zwłaszcza że jego premiera była najlepszym debiutem wśród animacji od lat. Zanim jednak przejdę do tego, co najbardziej zachwyciło mnie w zeszłorocznym wspólnym dziecku Illumination Entertainment, Nintendo i Universal Pictures – zatytułowanym “Super Mario Bros. Film” – warto wspomnieć o reżyserach. W końcu to od nich zależy najwięcej. Czytaj więcej »

Deadpool & Wolverine

Na początku był Chaos, a potem pojawił się on, Deadpool. Nie myślcie jednak, że wszystko się uspokoiło, a puzzle same wskoczyły na swoje miejsce. Nie jest to tego rodzaju postać. On jest fizyczną manifestacją bałaganu, a nawet powiedziałbym, że pie......ku, ale wolę się wyrażać, żeby algorytmy nie oskarżyły mnie o sprowadzanie młodzieży na złą drogę. Wystarczy, że film ten robi to wystarczająco dobrze. Pamiętajcie najnowsza odsłona przygód najlepszego antybohatera ze stajni Marvela ma kategorię R, co jest widoczne już od pierwszych scen, gdy tylko posoka Czytaj więcej »

Wonka

Przyznać mi się na początku kto z tu obecnych lubi czekoladę? Pewnie zobaczyłbym las rąk, bo w końcu kto jej nie lubi. Ja sam teraz pisząc tę recenzję zajadam się Kinder Chocolate, a oczy mi się świecą na widok wszelkiego rodzaju słodyczy. Jednak to brązowe złoto niezależnie czy w formie tabliczki, płynnego nektaru czy też finezyjnie ukształtowanych pralinek z nadzieniem, o którym jak tylko pomyślę to mi ślinka leci zawładnęło moim sercem i dorzuciło mi kilka dodatkowych kilogramów. Czemu o tym mówię? Czytaj więcej »

Młody Sheldon

Jako wieloletni wielbiciel “Teorii wielkiego podrywu” zawsze chętnie sięgam po wszystko co z tym serialem jest związane. Dlatego kwestią czasu było żebym obejrzał kolejną produkcję z tego “uniwersum” tym razem jednak opowiadającą o młodzieńczych latach Sheldona Coopera, czyli najbardziej irytującego i za razem najbardziej lubianego bohatera z całej ekipy. Swoją szczerością oraz niedostosowaniem do życia społecznego zdobył uwielbienie milionów widzów. Czy jednak taki był zawsze? O tym dowiecie się oglądając “Młodego Sheldona” którego twórcą jest nie kto inny jak Chuck Lorre odpowiedzialny również za sukces pierwotnej serii. Czytaj więcej »

Castle

Czy przez osiem sezonów można zaciekawić widza? Czy przez sto siedemdziesiąt trzy odcinki można go nie zanudzić? Powiem Wam, że tak. Dowodem tego jest produkcja, o której dzisiaj opowiem. Serial kryminalny „Castle” opowiada historię dość płodnego pisarza Richarda Castle’a (Nathan Fillion), który dzięki swoim wpływom zostaje członkiem wydziału zabójstw nowojorskiej policji. To właśnie tam poznaje swoją nową muzę detektyw Kate Beckett (Stana Katic), która pokazuje mu, jakie tajemnice skrywa to miasto. Czytaj więcej »

Sklep dla samobójców

W czasach, gdy jedyną emocją goszczącą na ludzkich twarzach jest smutek, a po głowach większości z nich chodzi jak zakończyć swój marny żywot. Mishima i jego żona Lukrecja znaleźli swoją niszę. Otworzyli tytułowy „Sklep dla samobójców”, który prowadzą wraz z dwójka swoich dzieci. To takie czasy, że klientów nie brakuje, a bardzo pomocny personel zawsze podpowie, jaki towar wybrać wśród bardzo szerokiego asortymentu. Zadowolenie gwarantowane. Jeszcze nikt nie wrócił z reklamacją. Czytaj więcej »

Pogromcy duchów. Dziedzictwo

Pierwszy raz od naprawdę dawna pasuje mi, że twórcy, a raczej polska dystrybucja nie przetłumaczyły tytułu filmu jeden do jednego. Wszystko za sprawą faktu, iż „Pogromcy duchów. Dziedzictwo” to prawdziwy symbol następnego pokolenia. To znakomity przykład, iż można zagrać na sentymentalnej nucie bez potrzeby odmładzania aktorów, którzy dekady temu rządzili na wielkim ekranie. Można stworzyć coś nowego inspirując się tylko pewnymi dziełami bez potrzeby ranienia ludzi, który wychowali się na filmach uważanych dzisiaj za kultowe. Czytaj więcej »

Luca

Mogłoby się wydawać, że dobra animacja musi prezentować nie wiadomo jak wielką historię. Rozdmuchaną, pełną ochów i achów czy też niesamowitych zwrotów akcji. Wystarczy jednak, iż zaprezentuje nam zwykłą codzienność, która niejednokrotnie może być ciekawsza od filmu przygodowego, a osiągnie przeogromny sukces. Na szczęście, Pixar też doszedł do tych samych wniosków i z każdym kolejnym ich dziełem widzimy to coraz lepiej. Czytaj więcej »

Książę w Nowym Jorku 2

Niektóre filmy tworzy się dla poklasku, sławy, różnego rodzaju nagród filmowych albo by pokazać wizję, która od dłuższego czasu kiełkuje w umyśle twórcy. Niestety jest pewien rodzaj filmów, które ostatnio coraz częściej goszczą na małym jak i dużym ekranie. Mowa tu o produkcjach skierowanych na zarobek. Wypełnionych perfidnie aż po brzegi lokowaniami produktów do tego stopnia, że widzowi czasami trudno jest odróżnić blok reklamowy od samego filmu. Czytaj więcej »

Jedyny i niepowtarzalny Ivan

Niektóre recenzje piszą się same, nad innymi muszę trochę posiedzieć by odpowiednio ująć to, co chciałbym przekazać. Jednak niektóre opisywane przez mnie dzieła sprawiają mi ogrom wysiłku. Nie chodzi o to, że są trudne w zrozumieniu. Po prostu prezentują coś, co czasami trudno ubrać jest w słowa. Tak jest właśnie w przypadku dość nowego filmu, bo powstałego w zeszłym roku, który zasługuje na ogrom zachwytów. Dużo większy niż to, co dostał do tej pory. Czytaj więcej »

Raya i ostatni smok

W ostatnim czasie pandemia mocno dała się we znaki dosłownie wszystkim. Nie chodzi mi tu tylko o służbę zdrowia oraz gospodarkę, ale o zwykłych ludzi, którym zostały odebrane takie małe przyjemności jak chociażby chodzenie do kina. Uwierzcie mi jakby jutro je otworzyli poszedłbym nawet na 365 dni. Niezły ze mnie desperat. Dlatego też ogromnym ratunkiem jest dla wielu internet oraz platformy VOD przepełnione po brzegi różnego rodzaju filmami. Czytaj więcej »

Dragon Ball

Czasy mojej młodości usłane są wieloma serialami animowanymi, które z perspektywy czasu pozostawiają wiele do życzenia, ale wtedy były one prawdziwymi międzynarodowymi zjawiskami. W końcu w latach 90 ubiegłego wieku telewizja wyglądała całkowicie inaczej. Kilka kanałów na krzyż, na których pojawiały się programy z tak kiepskim lektorem, że dzisiaj jak się znajdzie je gdzieś w trzewiach Internetu to, aż uszy bolą słuchając tego jazgotu. Czytaj więcej »

Dobry omen

Z niektórymi twórcami literatury fantastycznej jest tak, że nie trzeba czytać ich książek żeby wiedzieć, o kogo chodzi. Ich nazwiska niejednokrotnie pojawiają się na pierwszych stronach innych dzieł albo w luźnych wypowiedziach osób powiązanych ze środowiskiem wydawniczym. Tak jest chociażby w przypadku Neila Gaimana i Terry’ego Pratchetta. Osoby bardziej doświadczone w ich twórczości spokojnie pewnie powiedzą, iż różnica w stylach obu pisarzy jest znaczna, Czytaj więcej »

100 rzeczy

Do tej pory niemiecka kinematografia kojarzyła mi głównie się z filmami katastroficznymi, których tytuły wprost mówiły, z czym będą musieli zmierzyć się ich bohaterowie. Za przykład mogę podać „Lawinę”, „Wulkan” czy też „Tsunami”. Na szczęście ostatnio odkryłem istną perełkę znad zachodniej granicy. Prawdziwy majstersztyk kina, który powalił mnie na kolana. Zanim jednak recenzja ta straci w ogóle swój sens z powodu moich zachwytów już na początku lepiej powiem, co obejrzałem i gdzie. Czytaj więcej »